„Pamięć”
W rozrzuconych pozostaje resztkach dawnej Ojczyzny,
Ogień zniknął przez pożar ostateczny.
Miejsca niegdyś znane utraciły kształt –
Lasów i wzoru pól bieszczadzkich.
Zmalała cisza, gromka w dawnych schronach,
Wciąż drzemiących nad brzegami Odry.
Jednak marzenie żyje wśród ruin
A krew słońca pada na popiół –
Dumne kamienie świadkami pozostają,
Spokojem biel i czerwień chronią.
Tęskniąc za przeszłością, wierzę dalej
W nowy świat – obietnicę nadziei.
Dawid Jary
Wrocław 2025 r.
