Przed rozpoczęciem dzieła składam poniższe zobowiązania wobec światła i widzialnego świata.
Uznaję fotografię za formę poetycką – nie reprodukcję rzeczywistości, lecz jej interpretację. A kluczem do tej interpretacji jest narzędzie, które pozwala mi spojrzeć na świat w sposób autentyczny, niezależny od konwencji i masowej produkcji. Dlatego też pragnę stworzyć obiektyw fotograficzny zrodzony nie ze schematów fabrycznych, lecz z głębokiej potrzeby wyrażania własnego sposobu widzenia.
Zobowiązuję się do:
- Odrzucenia gotowych wzorców. Nie będę podążał za utartymi ścieżkami projektowania optycznego ani kierował się komercyjnymi trendami estetycznymi. Moje spojrzenie jest unikalne i wymaga narzędzia równie wyjątkowego, stworzonego od podstaw, by oddać jego specyfikę.
- Projektowania światła poprzez świadome decyzje. Każdy element optyczny w moim obiektywie będzie wynikiem przemyślanej koncepcji: kształtu soczewki, rodzaju szkła, sposobu ich połączenia. Nie dążąc do wiernego odwzorowywania rzeczywistości, będę komponował światłem, by wykreować pożądany efekt wizualny i emocjonalny.
- Połączenia rzemiosła z artystyczną intencją. Proces tworzenia obiektywu nie będzie jedynie technicznym zadaniem, ale aktem twórczym na każdym etapie – od polerowania szkła po składanie elementów optycznych. W każdą operację będę wkładał serce, umysł i bezkompromisowe zaangażowanie.
- Stworzenia tubusu z duszą. Obudowa obiektywu nie będzie bezosobowym wytworem masowej produkcji. Będzie to samodzielnie zaprojektowana i wykonana konstrukcja, świadectwo ciężkiej pracy, pasji i osobistego zaangażowania w proces twórczy.
- Akceptacji niedoskonałości jako elementu prawdy. Nie będę dążył do perfekcyjnej ostrości, eliminując zniekształcenia, aberracje czy flary. Wręcz przeciwnie – te artefakty optyczne będą traktowane nie jak wady, lecz jako integralna część charakterystycznego „oddechu” obiektywu i jego unikalnego sposobu postrzegania świata.
- Bycia twórcą, a nie konsumentem. Nie będę jedynie użytkownikiem gotowego produktu – jestem odpowiedzialny za każdy aspekt tego narzędzia, od koncepcji po wykonanie. Każde zdjęcie zrobione tym obiektywem będzie manifestacją osobistego wkładu i świadectwem mojej pasji do fotografii jako sztuki.
- Uznania obiektywu za organ, a nie tylko element aparatu. Obiektyw stanie się przedłużeniem mojego wzroku, narzędziem pozwalającym na głębsze zrozumienie świata wokół mnie i wyrażenie go w sposób unikalny. Aparat będzie jedynie pomocnikiem – mechanizmem umożliwiającym rejestrację i interpretację tego, co widzę przez moje „oko”.
- Zbierania światła z wrażliwością poety. Nie będę mierzył ostrości za pomocą suchych danych technicznych, lecz poprzez odczuwanie głębi i emocjonalnego rezonansu obrazu. Moim celem jest uchwycenie piękna w jego ulotności i subtelnych niuansach – za sprawą światła odbitego przez moje własnoręcznie stworzone oko.
Niniejsze zobowiązanie składam z przekonaniem, że tylko tak powstają narzędzia zdolne do tworzenia autentycznych dzieł sztuki.
Dawid Jary
Poniżej znajduje się fotografika z pierwszego prototypu obiektywu stworzonego w pracowni Amisono – AmiJar Proto 250 mm f/64. Niech będzie świadectwem, skąd startowałem i dokąd doszedłem jako artysta!
