„Wyspa Słodowa”
Czarno-biała nić, most
przez wodę szepczącą historie.
Kroki na bruku… echo dawnych lat…
To nie są twarze młodości, lecz mapa zmarszczek,
śmiechu, trosk i wspólnego czasu, tkana cicho w zachodzącym słońcu. Rączki dzieci splatają się z dłońmi dziadków – kuleczka jedwabiu między palcami upływającego dnia.
Kolejne wiosny obmywane deszczem, kolejne jesienie barwiące liście…
Woda odbija niebo – migotliwe lustro. Ta rzeczywistość płynie powoli…
Gałąź wystająca nad brzegiem – cichy strażnik wspomnień – drewno szorstkie, pokryte warstwą nieustającego czasu…
Nie ma dramatu, nie ma pośpiechu – tylko rytm oddechu miasta. Wspólne chwile utkane z prostoty:
rozmowy przy stoliku, uścisk ramion znajomych twarzy, zapach kwiatów i nieskrępowanej wolności…
Obecność tutaj znaczy: wspomnienie wczoraj w zachodzącym słońcu…
Dawid Jary
Wrocław 2025 r.
—
Fotografiki skomponował Dawid Jary.
Aparat: Nikon F, zmodyfikowany do współpracy z niestandardową optyką (Fmod).
Obiektyw: AmiJar T7 – własnej konstrukcji, ogniskowa 460 mm, przysłona f/18.
Wszystkie fotografiki są w formacie RAW, nie były poddawane cyfrowej edycji.
