„Wewnętrzna ścieżka”
Niewidzialny dzwonek szepcze: „Idź”. Idę… Z podziemnego świata do górskiego powietrza. W miejscu, gdzie gołębie śpiewały pośród drzew i wiatr rozbrzmiewał cicho, na wzgórzu pokrytym trawą, odziana jestem tylko we własne wspomnienia…
Czyżby to była samotność? Może chodziło o wyzwolenie z więzi. Odwracam się, widzę gołębie wracające do gniazd. Powracają, powracając na swoje miejsca. a ja pozostaję w tym miejscu sama. I idzie mi całkiem dobrze…
Czy to możliwe? Pamięć jest jak płonąca świeczka – pali się, aż w końcu gaśnie bez śladu. W moim sercu czai się coś jeszcze – myśli. Z każdą chwilą odchodzą i znikają… A jednak nadal nie mogę ruszyć dalej!
Wiem dobrze, że pośród tych górskich szczytów nie znajdę niczego nowego.
Kumiko Ayame
Wrocław 2025 r.
fotografika RAW: Dawid Jary
aparat: Nikon Fmod, obiektyw: AmiJar M5 250 mm f/18
