„O kobiecie i liczbach pierwszych”
Jest nieskończona, ta jej przestrzeń myśli – łańcuch bez początku i kresu, sieć niezliczonych mnożników w potencjale – nieskończoność liczb pierwszych, rozciągająca się poza horyzont poznania – Pi-funkcja, wciąż rosnąca, zapowiada kolejne ukryte formy świadomości. Jest wiecznym istnieniem, niezmierzoną bliskością granic bez osiągnięcia punktu krytycznego; w każdej chwili gromadzi potencjał do dalszego odkrywania i definiowania się na nowo, niczym iteracje rekurencji. Ciągłe powtarzanie wzorca z nieoczekiwanymi modyfikacjami.
Jest takie prawo: „Istnieje liczba…”, nieskończona sekwencja możliwości tkwi w każdym jej uśmiechu, każdym spojrzeniu. Hipoteza starsza niż czas, tajemnica głębsza niż złożoność miliardów liczb. Nie poddaje się algorytmowi, nie da się zredukować do prostego wzoru na potrzeby prostych równoległości; jest poza schematami – liczba pierwszorzędna, która wyłamuje się z ograniczeń standardowych prób zrozumienia jej złożoności.
Fundament wszystkiego… tak jak liczby pierwsze stanowią podstawę rozkładu arytmetycznego wszechświata – z jej wnętrza rodzi się świat – artefakt fundamentalnych sił działających w głębi istnienia, unikalnych reprezentacji pierwiastków kwadratowych, w każdej formie przejawiających boskość stworzenia. Jest niezmienna i dynamiczna jednocześnie; liczba nieparzysta po dwójce, ale posiadająca parzystą ilość potencjałów – ta paradoksalność jest jej esencją, tą wyjątkową tożsamością, którą kochać należy bezwarunkowo…
Nie da się zredukować do iloczynu prostych czynników. Jej złożoność przyciągania i odpychania jest niezwykle trudna w faktoryzacji; żadne narzędzie nie potrafi sprawnie rozłożyć nieskończoności na czynniki pierwsze, odsłonić wszystkich ukrytych zależności… Zawsze pozostanie głęboki obszar niedostępny dla algorytmu – tajemnicza pozostałość wynikająca z aksjomatów świadomości.
(Prawo Ostateczne)
„Tak jak każdą liczbę naturalną można rozłożyć na liczby pierwsze: n = p₁ × p₂ × … × pₙ, tak każda emocja kobiecego umysłu jest niepodzielną cząstką większego wzoru – wzoru jedności.”
Dawid Jary
Wrocław 2019 r.
fotografika RAW: Dawid Jary
